Τευχολογώντας

    Δεν υπάρχει τέλος εκεί όπου δεν υπήρξε αρχή. Μην κοιτάτε τις πλάκες και τα βαριά τα

μνήματα. Στο τέλος, μόνο ο άνεμος - να μεταφέρει όσα ειπώθηκαν κι όσα δεν μπόρεσαν να ει-

πωθούν.
   Εβδομήντα, περίπου, άνθρωποι συμμετείχαν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο στην έκδο-

ση του Τεύχους και στην πραγματοποίηση ενός ανοιχτού λογοτεχνικού εγχειρήματος, που δι-

ήρκησε, με μικρές χρονικές ανάπαυλες, δυόμιση χρόνια. Ένα ψηφιδωτό από κείμενα, σκίτσα

και κάποιες (λίγες) παράπλευρες δράσεις. Χωρίς τη δημοσίευση αμιγώς πολιτικών κειμένων,

αντιμετωπίσαμε συγχρόνως την ίδια την τέχνη ως πράξη πολιτική, που «ταυτόχρονα υπερβαί-

νει την παρούσα πραγματικότητα και υπακούει μόνο στον εαυτό της». Επιδιώξαμε την απε-

μπλοκή από τις διαδικασίες των εκδοτικών οίκων και την παρουσίαση της ανθρώπινης έκφρα-

σης δίχως λογοκρισία εμπορικής, αισθητικής ή άλλης φύσεως. Έχοντας επίγνωση του κινδύ-

νου να υποβαθμιστούν τόσο τα κριτήρια όσο και το αίσθημα του ωραίου, μέσα σ' αυτό το συ-

νονθύλευμα κειμένων διάφορης και όχι σπάνια αμφίβολης λογοτεχνικής αξίας. Αποφασίσα-

με να πάρουμε αυτό το ρίσκο, δίνοντας έμφαση στην ελευθερία και στην ανάγκη επικοινωνί-

ας του λόγου, έχοντας τη βάσιμη υποψία πως η καλή τέχνη θα βρει τα κανάλια που χρειάζεται

για να διοχετευτεί στην κοινωνία και να προσπαθήσει ξανά και ξανά, απεγνωσμένα και ανέλ-

πιδα ν' αλλάξει τον κόσμο.

   Εμείς που πρωτοξεκινήσαμε αυτό το έντυπο δρόμου, δεν είχαμε σκοπό, βέβαια, να το

συνεχίσουμε για πάντα. Ελπίζαμε, όμως, πως ο δρόμος θα αναλάμβανε την περαιτέρω έκδο-

σή του και πως καινούρια πρόσωπα θα ανανέωναν τον πυρήνα της συλλογικότητας. Ως τώρα,

κάτι τέτοιο δεν έχει συμβεί επαρκώς, παρόλο που διάφορα άτομα πλαισίωσαν κατά καιρούς

την προσπάθεια.

   Η ιδέα παραμένει εδώ, κάτω απ' τα βρώμικα πόδια της καθημερινότητας. Μ' ένα στυ-

λό εξερευνά το άβατο που υπάρχει μέσα μας και που δημιουργεί καθώς πάλλεται, ψάχνοντας

τρόπους για να το φανερώσει.

(ΦΑΟΥΣΤ) "Γράφει εδώ : «Πρώτα ήταν ο Λόγος!» Πριν αρχίσω

σκοντάβω κιόλας! Ποιος βοηθά να προχωρήσω;

Τόσο το Λόγο ν' ανεβάσω αξίζει;

Σωστά το πνεύμα αν με φωτίζει,

πρέπει άλλη εξήγηση να δώσω.

Είναι το νόημα : «Πρώτα ήταν ο Νους!» Ωστόσο

σκέψου καλά την πρώτη τούτη λέξη.

η πένα σου πολύ μην παρατρέξει!

Τάχα είν' ο Νους που έχει τα πάντα πλάσει;

Πρέπει να γράψω : «Πρώτα ήταν η Δράση!»

Όμως ενώ το γράφω, κάτι πίσω

δε μ' αφήνει ούτε εδώ να σταματήσω.

Βοηθά το πνεύμα! Φως μου φέγγει, ας μη διστάξει

η πένα μου να γράψει : «Πρώτα ήταν η Πράξη!»"